Zuster gans zwom op een dag in het meer, en de oude broer vos verborg zich achter de struiken aan de oever. Langzaam zwom zusje gans naar de kant. Toen ze er dicht genoeg bij was, sprong broer vos uit zijn schuilplaats tevoorschijn om haar te vangen: "Zo zusje gans," sprak hij, "nu heb ik je eindelijk. Je hebt in mijn meer gezwommen, en dat was niet de eerste keer. Vandaag heb ik je te pakken. Ik ga je nu je nek omdraaien en je dan oppeuzelen."

"Kalm, kalm, broer vos," antwoordde de gans, "ik heb toch zeker evenveel recht om in dit meer te zwemmen als jij! Mocht je daaraan twijfelen dan gaan we naar de rechtbank, en daar zullen ze dan wel uitmaken, of jij het recht hebt, mij mijn nek om te draaien en me op te eten."

En zo gingen ze naar de rechtbank. Maar wat bleek de gans daar te wachten te staan! De sheriff was een vos, de rechter was een vos, de advocaten waren vossen en de getuigen waren vossen. Ze verhoorden de gans, veroordeelden haar, lieten haar terechtstellen en kloven gezamenlijk de ganzebotjes af. Welnu kinderen, luister goed naar me, wanneer alle mensen, die je bij een rechtbank aantreft, vossen zijn, en je bent zelf maar een doodgewone gans, dan hoef je ook geen gerechtigheid voor een arme zwarte te verwachten.