Waarom het konijn wegkruipt in zijn hol
"Mijn kinderen komen om van dorst," klaagde de beer. "Broer Wolf, weet jij geen plek waar ik wat water voor hen kan vinden?"
"De toestand is ernstig, broer Beer," huilde de wolf. "Alle beken staan droog, alle bronnen zijn uitgeput. Ik zwerf al drie dagen door het bos rond en ben duizelig van de dorst."
"Zullen we het aan de wilde ganzen vragen? Misschien weten die er iets op," zei de beer.
Maar de wilde ganzen noch de zwanen konden helpen; dat konden de wijze eenden niet eens.
En zo kwam het, dat de jakhals alle dieren in vergadering bijeenriep op de bosweide. De dieren overlegden lang en breed wat ze moesten ondernemen om niet van dorst om te komen. Er werd besloten een diepe put te graven.
Alleen het konijn riep: "Waarom zou ik me afbeulen? Ik zal toch niet verdorsten."
"Ja, als je niet mee wilt helpen, zul je ook niet uit onze put mogen drinken," zei de beer en hij ging dadelijk aan het werk. Alle andere dieren hielpen hem. Ze bleven graven tot ze een waterader bereikten. Tegen de morgen was de put gevuld met koel water. De hele dag door kwamen er dieren van heel ver om hun dorst te lessen.
De volgende dag begaf de beer zich in alle vroegte naar de put. En wat zag hij daar? In de natte modder rondom de put ontdekte hij een menigte konijnenpootafdrukken!
Dadelijk riep de beer de dieren bijeen en zei: "Het konijn wilde ons niet helpen met het karwei, maar steelt nu wel ons water! Wie wil vannacht wachtlopen bij de put?"
"Broer Beer, jij bent de sterkste van ons," zei de uil. "Ga jij maar op wacht staan bij het water."
"Mij best," zei de beer en ging tegen de avond op wacht liggen bij de put.
Uit het bos sloop evenwel het konijn naderbij en begon een liedje te zingen. Het was zo'n heerlijk liedje, dat hij de beer ermee in slaap zong. De volgende ochtend kwamen de dieren naar de put en wisten niet wat ze zagen: broer Beer was vast in slaap en rondom de put ontdekten ze weer vele konijnenpootafdrukken!
"Noem je dat de wacht houden?" riepen de dieren kwaad. "Het konijn heeft al weer water van ons gestolen!"
Die avond betrok de wolf de wacht bij de put. En weer sloop uit het bos het konijn naderbij en begon te zingen. En het zong zo aanstekelijk, dat de wolf, ook al wilde hij niet, begon te dansen. En hij bleef dansen en het konijn ging naar de put en dronk zoveel het wilde.
De volgende ochtend ontmoetten de dieren elkaar bij de put en wisten niet of ze moesten lachen of huilen, want de wolf danste nog altijd rondom de put en in de natte modder waren weer talrijke konijnenpootafdrukken te zien.
"Laat ik jullie een goede raad geven," zei de grijze eekhoorn. "Als we eens een mannetje maakten van dennenhars, dan kan dat de wacht voor ons houden!" En er werd een mannetje gekneed van dennenhars en dat werd 's avonds door de dieren bij de put gezet.
Maar de duisternis was nauwelijks ingevallen, of het konijn sloop het bos uit en begon te zingen. Het mannetje van dennenhars verroerde zich niet. Het konijn werd kwaad. Hij sprong naar het mannetje toe en zei nijdig: "Blijf je daar als een brok steen staan? Als je niet dadelijk maakt dat je bij die put wegkomt, zal ik je een mep om je oren geven!"
Het mannetje van dennenhars verroerde zich niet. En het konijn sloeg het met de rechtervoorpoot om de oren. Helaas de rechtervoorpoot bleef eraan vastzitten.
"Je wilt dus niet maken dat je wegkomt?" riep het konijn woedend en gaf het mannetje een klap met zijn linkervoorpoot. Helaas - ook de linkervoorpoot bleef vastzitten.
"Jij luistert ook niet gemakkelijk!" riep het konijn driftig en gaf het mannetje een trap met zijn rechterachterpoot. En de rechterachterpoot bleef vastzitten.
Het konijn verloor zijn laatste zelfbeheersing. Uit alle kracht gaf hij het mannetje een trap met zijn linkerachterpoot. Maar het mannetje verroerde zich niet.
De volgende ochtend kwamen de dieren naar de put toe en wisten niet wat ze zagen: het konijn zat vast aan het mannetje van dennenhars en zijn lange oren waren rood van woede.
Allen barstten ze in lachen uit. "Zo, die heeft zijn verdiende loon," zei de beer en maakte het konijn los. Het konijn rende weg alsof de grond hem onder de voeten brandde en schoot weg in zijn hol. Sinds die dagen heeft niemand ooit meer een konijn horen zingen. En een konijn vertoont zich overdag ook niet meer: het is bang door andere dieren te worden uitgelachen.
* * *
Samenvatting
Een volksverhaal uit de VS over een konijn dat stiekem water drinkt. Wanneer de dieren getroffen worden door droogte hebben ze allemaal dorst. Gezamenlijk besluiten ze een put te graven. Het konijn wil daar niet aan mee doen en hij mag natuurlijk ook niet van het water drinken, maar 's nachts doet hij dat stiekem toch. Om het hem voorgoed af te leren, verzinnen de andere dieren een list.
Trefwoorden
verklarend verhaal, volksverhaal, hol, water, verenigde staten, waterput, natuurverklarend sprookje, konijn, dorst, put
Basisinformatie
- Herkomst: Verenigde Staten
- Verhaalsoort: verklarend verhaal, natuurverklarend sprookje, volksverhaal
- Leeftijd: vanaf 7 jaar
- Verteltijd: ca. 6 minuten
Populair
Verder lezen
De drie kleine biggetjes