Wisten jullie wel, dat de specht vroeger helemaal geen vogel was? Nee, héél lang geleden was het een oude vrouw met een lange, spitse neus die ze overal in stak. Niet alleen in potten en pannen om te ruiken of daar iets lekkers in zat, maar ook in allerlei zaken van andere mensen waar ze niets mee te maken had.

Nu is het helemaal niet mooi om je neus in andermans zaken te steken, maar van die oude vrouw met haar spitse neus was het nog dubbel lelijk, omdat ze alles wat ze op die manier te weten was gekomen, weer aan andere mensen ging oververtellen. En niet alleen maar oververtellen, maar bovendien nog verkeerd ook. Alles wat ze te weten was gekomen, vertelde ze verkeerd over, zodat iedereen ruzie met iedereen kreeg en dat allemaal door haar schuld.

Toen heeft Onze Lieve Heer op een dag een grote zak genomen en die tot de rand toe gevuld met allerlei soorten insecten: mieren, torren, hele kleine torretjes, lieveheersbeestjes, wormen, vlindertjes en nog heel veel andere soorten meer. Onze Lieve Heer bond die zak stevig vast en ging er toen mee naar die oude vrouw met haar lange, spitse neus.

"Hier," zei Onze Lieve Heer, "breng deze zak naar huis, maar denk er aan dat je hem niet open maakt. Want als je ook hier uit nieuwsgierigheid je neus in steekt, zoals je altijd doet, dan zul je een heleboel narigheid krijgen."

"O nee hoor," zei de oude vrouw, "weest U daar maar niet bang voor. Ik mijn neus uit nieuwsgierigheid in deze zak steken? Niks hoor! Waarom zou ik? Ik zal zorgvuldig op de zak passen en hem helemaal niet openmaken."

"Goed, goed," zei Onze Lieve Heer, "we zullen zien." En Hij liet de zak bij de oude vrouw achter.

Die nam de zak op en ging er mee op weg. Toen ze er een tijdje mee gelopen had, begon ze toch wel een beetje nieuwsgierig te worden. Ze voelde eens met haar vingers aan de zak, of ze misschien kon voelen wat er wel in zat. Maar ze voelde niets bijzonders. Alleen hoorde ze een zacht geritsel of er in de zak van alles door elkaar krioelde.

"Gek," dacht ze bij zichzelf en liep verder met de zak op haar rug. Maar langzamerhand werd haar nieuwsgierigheid toch hoe langer hoe groter. Weer zette ze de zak eens op de grond en bevoelde hem van alle kanten. Maar ook ditmaal kon ze er maar niet achter komen wat er wel in zat. Alleen kon ze weer dat geheimzinnige geritsel horen. Op het laatst kon de oude vrouw haar nieuwsgierigheid niet langer bedwingen.

"Ach," dacht ze bij zich zelf, "Onze Lieve Heer zal het toch wel niet zo heel erg vinden, als ik alleen maar eventjes in de zak kijk om te zien wat er wel in zit. Ik zal hem dan dadelijk weer dicht maken en het touw heel stevig vast binden."

Ze liep toen juist op een groot weiland en ging op haar gemak in het gras zitten om de zak open te maken. Ze peuterde het touwtje los en maakte voorzichtig de opening groter om zo naar binnen te kunnen gluren.

Maar o wee! Had ze dat nu maar niet gedaan. Want nauwelijks had ze de zak opengemaakt, of een wolk van insecten vloog er uit naar buiten. Alle torren, vlindertjes, mieren, lieveheersbeestjes en wat er al niet in de zak zat, kwam naar buiten krioelen en kroop naar alle kanten over het weiland. Sommige insecten kropen weg in de aarde en het gras, andere vlogen de lucht in en weer andere vlogen snel naar de bomen die om het weiland stonden en verstopten zich daarin.

De oude vrouw was wanhopig en probeerde uit alle macht om de beestjes weer in de zak te krijgen. Maar die bleven niet op haar wachten en verdwenen in alle richtingen, zodat er na een tijdje geen enkele meer te zien was.

Plotseling hoorde de oude vrouw toen de stem van Onze Lieve Heer: "Nu ben je weer ongehoorzaam geweest," sprak Onze Lieve Heer, "en hebt nog eens je neus in iets gestoken, waar je niets mee te maken had. Van dit ogenblik af zul je nu moeten zorgen, dat al die insecten weer in de zak komen. En daarom zul je voortaan een specht zijn, die overal met zijn lange snavel in de bomen pikt, op zoek naar insecten. En pas wanneer je al de insecten weer terug zult hebben gebracht in de zak, wordt je weer in je oorspronkelijke gedaante veranderd."

En van die dag af is de specht de hele tijd bezig in de bomen naar insecten te pikken, om zo de zak weer vol te krijgen. Maar tot vandaag toe is haar dat nog altijd niet gelukt.