Over duizenden jaren gaan ze op vleugels van stoom door de lucht, de wereldzeeën over. De jonge bewoners van Amerika bezoeken het oude Europa. Ze komen hier naar de monumenten kijken en naar de steden die aan het wegzinken zijn, zoals wij nu de vergane glorie van Zuid-Azië gaan bekijken. Over duizenden jaren komen ze eraan! De Theems, de Donau en de Rijn stromen dan nog. De Mont Blanc heeft nog zijn besneeuwde top. Het noorderlicht beschijnt de landen van het noorden, maar het ene geslacht na het andere is tot stof vergaan. De rijen van de machtigen van dit moment zijn vergeten, net als degenen die nu al in de grafheuvel liggen waar de rijke meelhandelaar, die de grond bezit, een bank laat timmeren om vandaar over het vlakke, golvende korenveld uit te kijken. "Naar Europa!" klinkt het onder de jonge mensen van Amerika. "Naar het land van onze voorvaderen, het heerlijke land van herinneringen en van de verbeelding, Europa!"

Het luchtschip komt eraan. Het is stampvol reizigers, want de overtocht gaat sneller dan over zee. De elektromagnetische draad onder de oceaan heeft al getelegrafeerd hoe groot de luchtkaravaan wordt. Daar is Europa al te zien, de kust van Ierland is al in zicht, maar de passagiers slapen nog. Ze willen pas gewekt worden als ze boven Engeland zijn. Daar betreden ze Europese bodem, in het land van Shakespeare, zoals de zonen van de geest het noemen. Het land van de politiek, het land van de machines, zo noemen anderen het weer. Het oponthoud duurt wel een hele dag, zoveel tijd hebben die drukke mensen er voor over om Engeland en Schotland te bezoeken!

De reis gaat door de tunnel onder het kanaal naar Frankrijk, het land van Karel de Grote en van Napoleon. Molière wordt ook genoemd. De geleerden hebben het over een klassieke school en over een romantische school in een ver verleden, en er wordt gejuicht voor helden, dichters en wetenschappers die onze tijd niet kent, maar die nog geboren zullen worden in de krater van Europa: Parijs.

De luchtstoommachine vliegt over het land vanwaar Columbus uitvoer, waar Cortes werd geboren en waar Calderon drama's in golvende verzen schreef. Er wonen nog steeds mooie vrouwen met zwarte ogen in die bloeiende dalen, en in oude gezangen wordt nog gewag gemaakt van de Cid en van het Alhambra. Over zee, door de lucht gaat het naar Italië, waar het aloude Rome lag. Dat is weggevaagd, het platteland is in een woestijn veranderd. Van de Sint-Pieter is nog een eenzaam stukje muur te zien, hoewel de echtheid daarvan in twijfel wordt getrokken.

Naar Griekenland, om één nacht in dat chique hotel op de top van de Olympus te slapen, dan ben je daar tenminste geweest. De vlucht gaat door naar de Bosporus om een paar uur uit te rusten en de plaats te zien waar Byzantium heeft gelegen. Arme vissers zetten hun netten uit op de plaats waar volgens het verhaal in de tijd van de Turken de tuin van Haremet lag.

Ze vliegen over resten van machtige steden aan de sterke Donau, steden die wij niet eens kennen. Maar af en toe - de rijke plaatsen van de herinneringen, die zullen komen en die de tijd met zich meebrengt - af en toe daalt de luchtkaravaan en stijgt dan weer op. Daar ligt Duitsland, dat eens door het dichtste net van spoorwegen en kanalen werd doorsneden - het land waar Luther sprak, waar Goethe schreef en waar Mozart in zijn tijd de scepter van de muziek hooghield. Grote namen in wetenschap en kunst, die wij nog niet kennen, schitterden daar. Een dag oponthoud in Duitsland en een dag voor Scandinavië, voor het vaderland van 0rsted en van Linnaeus en voor Noorwegen, het land van de oude helden en van de jonge Noren. IJsland doen we even op de terugweg aan. De Geysir kookt niet meer, de Hekla is gedoofd, maar als de eeuwige stenen tafel van de saga blijft het sterke, rotsige eiland in de bruisende zee overeind. "In Europa is veel te zien!" zegt de jonge Amerikaan. "Wij hebben het in acht dagen gezien en dat kan best, zoals de grote reisschrijver" - hij noemt een naam die in zijn tijd thuishoort - "in zijn beroemde werk Europa in acht dagen heeft aangetoond."