Er was eens een arme boer die het erg moeilijk vond om zich staande te houden in deze wereld. Want hoewel hij erg hard werkte en zuinig leefde, lukte het hem niet om ook maar een beetje geld te sparen. Het leek wel of hij na een leven lang hard werken er nog even slecht aan toe was als op de dag dat hij werd geboren. En op een ochtend begreep hij, dat als hij ooit iets wilde bezitten in deze wereld, dat het hem gewoon in de schoot geworpen zou moeten worden. Hij wenste dan ook dat hij op een morgen wakker zou worden en bergen met geld zou aantreffen op zijn schoorsteenmantel. Hij vond dat het geld op zijn eigen haard moest staan, zodat hij zeker zou weten dat het voor hem bestemd was. Hier dacht hij aan terwijl hij zijn dagelijkse werkzaamheden op het land verrichtte.

Op een dag toen hij op het land aan het werk was, bleven de kleren van de arme boer aan een braamstruik hangen. Om te voorkomen dat dit nog eens zou gebeuren, groef de man de wortels van de braamstruik uit en trok hem uit de grond. Terwijl hij dit deed, stootte hij op het deksel van een grote aarden pot. Opgewonden groef hij nog wat verder en verwijderde toen het deksel van de pot. Hij ontdekte dat de pot tot barstens toe gevuld was met zilveren munten. Eerst was hij verrukt, maar toen hij een paar minuten had nagedacht, zei hij: "Ik vroeg om geld op mijn eigen haard, maar nu vind ik dit geld hier in de grond. Ik kan dit niet meenemen. Want als dit voor mij bestemd was geweest, zou het vast en zeker gewoon op mijn eigen haard hebben gestaan, zoals ik wenste."

Dus liet de man de schat waar hij hem gevonden had en ging naar huis. Toen hij thuiskwam vertelde hij zijn vrouw over zijn vondst. Die werd kwaad op de dwaasheid van haar man om het geld op het land te laten. En toen haar man lag te slapen, ging ze naar het huis van een buurman en vertelde hem alles en zei: "Mijn domme man vond een geheime schat vol geld op het land, maar de stijfkop weigert hem mee naar huis te nemen. Ga er heen en haal de schat op en deel hem met mij."

De buurman was blij met het voorstel en hij ging op weg naar de aangegeven plek om naar de schat te zoeken. En daar waar de braamstruik omver gewoeld lag, vond hij inderdaad een aarden pot. Hij nam de pot op en opende hem. Maar toen hij het deksel optilde zag hij geen zilveren munten, maar een pot vol giftige slangen. En bij de buurman kwam de gedachte op: "Ah, die vrouw moet mijn vijand zijn! Ze hoopte natuurlijk dat ik mijn hand in de pot zou steken en gebeten en vergiftigd zou worden!"

En dus draaide hij de deksel weer op de pot en nam hem mee naar huis. En toen de nacht gevallen was, ging hij naar het huis van zijn arme buurman, klom op het dak en leegde de pot met giftige slangen in de schoorsteen.

Toen het ochtend werd ontwaakte de arme boer die als eerste de pot had gevonden om aan het werk te gaan. Maar toen de ochtendstralen van de zon op de haard vielen, gingen zijn ogen wijd open. Want de haard was bedekt met zilveren munten! Vol dankbaarheid zei hij: "Oh! Eindelijk! Dit geld kan ik accepteren! Ik weet nu zeker dat het voor mij bestemd is, omdat het hier op mijn eigen haard staat, precies zoals ik wenste!"