Een mythe uit Vietnam.

Vietnamees sprookje uit de periode van Hong Bang's dynastie (2879 tot 258 vóór Christus). De vertellingen in de bundel van Vluchtelingenwerk zijn afkomstig van asielzoekers. Het boekje geeft veel informatie over de (vertel)cultuur in de landen van oorsprong. Hieronder volgt de informatie zoals geplaatst bij dit verhaal.

Nguyen Hoan Nguyen verliet Vietnam in 1979. Als bootvluchteling werd hij door een Nederlands schip opgepikt en kon hij, na een verblijf van drie maanden in Singapore, naar Nederland komen. Momenteel volgt hij overdag een informatica-opleiding; daarnaast studeert hij 's avonds Engels, Duits en Nederlands. Wanneer hij deze opleidingen heeft voltooid, is hij van plan een culturele studie aan een universiteit te gaan volgen. Nguyen is actief in de Associatie voor Vietnamese Vluchtelingen Nederland (AVVN) en schrijft regelmatig verhalen voor verschillende Vietnamese emigrantenbladen.

"De mythe van Lac Long Quan en Au Co is duizenden jaar oud en is zo belangrijk omdat ze heel dicht bij de oorsprong staat van het Vietnamese volk. Het verhaal vertelt iets over het ontstaan van Vietnam, over het belang van de agrarische cultuur en over de relatie tussen de Vietnamezen onderling, als één grote familie. In het eerste deel van de mythe wordt aangegeven waaruit Vietnam vroeger bestond: een gedeelte van Zuid-China en een stuk van het huidige Noord-Vietnam. Er worden behoorlijk wat namen genoemd in het verhaal, zelfs voor Vietnamese begrippen. Ik heb voor deze oorspronkelijke versie gekozen, omdat er elementen in voorkomen die later weer voor andere legendes werden gebruikt. Bovendien zijn deze namen van belang omdat het hier gaat om mensen van verschillende in de oudheid levende stammen. Later zijn wij dit Bach Viet-stammen gaan noemen, wat letterlijk betekent Honderd Viet-stammen. De koning van één van deze Viet-stammen was Lac Long Quan, nakomeling van de draak en de koningin was, Au Co, afstammend van de fee.

Lac Long Quan schonk Au Co kinderen in de vorm van honderd eieren in een zak. De kinderen staan voor de eerste groep van het Vietnamese volk en de 'eieren in het veld' symboliseren de agrarische cultuur. Wij zijn dus geboren in een zak. Dat staat voor eenheid..

Bijna elke Vietnamees voelt zich een nakomeling van de fee en de draak, de twee symbolen van het land. Misschien zijn wij wel het enige land ter wereld dat twee symbolen kent. Beide symbolen hebben een even belangrijke functie.

In deze mythe komt naar voren dat de positie van de man niet verschilde van die van de vrouw. Au Co was weliswaar geschaakt door Lac Long Quan, maar ze mocht voor de tweede maal trouwen. In tegenstelling tot veel westerse landen en ook bijvoorbeeld China, waren de regels voor vrouwen in Vietnam niet zo streng.

De fee en de draak hebben een symboolfunctie en zijn te vergelijken met het Yin en Yang principe uit China. De fee staat voor liefde, schoonheid, cultuur en kunst, terwijl de draak kracht, macht en onafhankelijkheid symboliseert. De vrouw is fee en de man draak. Alle twee moeten ze bestaan, naast elkaar.

Au Co en Lac Long Quan verdelen de kinderen op eerlijke wijze. Au Co werd dus behandeld a Is de gelijke van haar man. Eigenlijk is haar rol in onze cultuur belangrijker dan de rol van Lac Long Quan. De moederfiguur is bij ons heel sterk, wij noemen ons land dan ook het Moederland en spreken van Moederbergen, Moederrivier, etc. Onszelf noemen we de kinderen van de moeder Vietnam.

Het is wel zo dat onder invloed van China en de westerse cultuur, de positie van de vrouw in Vietnam minder belangrijk is geworden. In vergelijking tot westerse mythologie, die sterk door godsdienstige elementen wordt gedomineerd, is deze mythe nogal menselijk van aard. In het Westen zijn het de goden die over de mensen heersen en hen vertellen wat ze moeten doen. Zij hebben de mensen in hun macht. In Vietnamese mythen is weliswaar ook sprake van een soort religie, maar in een heel andere betekenis dan die van de westerse cultuur. Hier is geen God tot wie wij moeten bidden.

In onze cultuur is de positie van de mensen gelijk aan die van de goden. De mens brengt harmonie tussen hemel en aarde. Zijn positie is het allerbelangrijkst, in zekere zin wellicht zelfs hoger dan die van de goden. Het is een mentaliteitsverschil, bij ons is de mens de baas van het heelal. Wanneer de koning en de koningin afscheid nemen, ontstaat Vietnam. De helft van de kinderen gaat met hun vader naar zee, de andere vijftig trekken met hun moeder de bergen in, op weg naar het platteland. De boodschap die achter de verdeling van de kinderen zit, is die van het land uitbreiden en tot ontwikkeling brengen.

De mythe spreekt over het verband tussen geest en materie. De filosofie achter deze mythe is de filosofie van grote harmonie. Harmonie tussen man en vrouw, tussen macht en kunst, tussen ideaal en materie, tussen hemel en aarde.

Toen het land 'geboren' was, moest iedereen zijn taak op zich nemen. Ergens in de mythe wordt letterlijk gezegd 'Mocht er iets belangrijks aan de hand zijn, dan moeten wij dat samen oplossen'. Dit is een verwijzing naar de eenheid van het Vietnamese volk, één grote familie waarin ieder zijn eigen rol heeft. Tegenwoordig wordt dit overigens minder sterk gevoeld dan vroeger, door de invloed van allerlei vreemde culturen en ten gevolge vernietigd. Toch is het nog steeds zo dat Vietnamezen elkaar aanspreken als tante, oom, neef, nicht, etc.

Ik heb deze mythe uitgekozen omdat hij gedurende duizenden jaren van generatie op generatie is overgedragen. Ik vind het daarnaast van belang dat de Vietnamezen die hier wonen hun oorspronkelijke bronnen weten te bewaren. Zij moeten natuurlijk tolerant zijn ten opzichte van Nederlanders en de Nederlandse cultuur. Tolerant in de zin dat wij graag willen leren van uw cultuur, van de techniek en de wetenschap en de goede gewoontes van de Nederlanders. Maar wij willen eveneens behouden wat wij goed vinden aan onze eigen gewoontes en familierelaties.

Bij ons zijn familierelaties veel sterker dan in Nederland en dat mis ik hier. Als wij elkaar - de Vietnamezen in Nederland - hier ontmoeten, noemen wij elkaar de kinderen van Lac Long Quan en Au Co. Deze mythe is dan ook het fundament van ons geestelijk huis in Nederland en houdt ons verlangen om terug te keren levend."