Er was eens een man die elke dag twintig gulden nodig had. Niet meer, niet minder. Dus ging hij naar de koning en vroeg om een baantje waarbij hij twintig gulden per dag kon verdienen. "Twintig gulden schoon?" vroeg de koning. "Twintig gulden schoon," zei de man,"niet meer, niet minder." De koning was nieuwsgierig hoe dat zat en de man legde uit:"Vijf gulden heb ik nodig om een oude schuld af te betalen. Vijf gulden gooi ik in de rivier. Vijf gulden geef ik weg voor mijn oude dag en van de rest kopen mijn vrouw en ik eten." - "Het klinkt als een raadsel," zei de koning. "Gooi je echt geld in de rivier?" - "Ik zal het u uitleggen," zei de man,"Die oude schuld is een ereschuld. Ik geef mijn moeder elke dag vijf gulden omdat ze vroeger voor mij heeft gezorgd. Verder help ik een neef van me die een eigen bedrijf is begonnen. Die krijgt ook elke dag vijf gulden. Maar die vent is een sufferd en kan elk moment failliet gaan. Dat geld zie ik nooit meer terug; dat kan ik net zo goed in de rivier gooien, bij wijze van spreken. De vijf gulden die ik weggeef voor mijn oude dag, die besteed ik aan mijn kinderen. Ik weet zeker dat ze voor mij gaan zorgen als ik oud ben! En de rest is dus voor mijn vrouw en mij." De koning vond het een leuk raadsel. "Mag ik het doorvertellen? Maar dan moet jij aan niemand de oplossing zeggen. Hier, ik geef je een rijksdaalder extra als je je mond houdt tot ik mijn gezicht weer laat zien." De koning ging overal vertellen dat hij een raadsel kende dat niemand kon oplossen. Wie het wilde proberen en het goede antwoord kon vinden, zou worden beloond, maar wie fout zat zou worden opgesloten. Nu had de man een buurjongen die een poging wilde wagen om het raadsel op te lossen. "Als je je hersens gebruikt, is het niet moeilijk," zei de man. "Ik denk dat ik er drie weet," zei de jongen,"alleen dat van die rivier is moeilijk." - "Ik wil het je wel vertellen," zei de man. "Wacht even." Hij liep zijn huis binnen, pakte de rijksdaalder die hij van de koning had gekregen en ging terug naar de jongen. Terwijl hij naar de munt keek, vertelde de man de oplossing van het raadsel. De jongen rende naar de koning, loste het raadsel op en kreeg zijn beloning. Even later verscheen de koning in het huis van de man: "Wat hadden wij afgesproken... waarom heb je je mond niet gehouden?" - "Ik heb mijn mond gehouden totdat ik uw gezicht zag," wierp de man tegen. "Hoe bedoel je? Ik ben mijn paleis niet uit geweest." - "Maar wiens gezicht staat hierop?" vroeg de man, terwijl hij de rijksdaalder aan de koning toonde. De koning begon te lachen: "Mijn gezicht! Je bent een echte slimmerik!" Van die dag af kwam de koning vaak bij de man op bezoek om nieuwe raadsels te horen. Maar hij gaf hem geen extra rijksdaalder meer...