In TrenegIwys staat een herdershut die Twt y Cymrws (De vreselijke ruzie) heet, omdat er ooit een zonderlinge ruzie heeft plaatsgevonden. Er woonden namelijk eens een man en een vrouw, die een tweeling hadden waarvoor de vrouw liefdevol zorgde. Op een dag werd ze naar het huis van een buurvrouw geroepen, die niet naast de deur woonde. Ze liet haar kinderen niet graag alleen in de eenzame hut achter, temeer omdat ze had gehoord dat het goede volkje in de omgeving rondwaarde.

Ze ging dus zo snel mogelijk weer naar huis terug, maar tot haar grote schrik kruisten toen twee oude elfenvrouwen haar pad, hoewel het midden op de dag was. Ze versnelde haar pas, maar thuis trof ze haar kinderen rustig in hun wieg aan. Alles leek te zijn zoals het hoorde. Maar na een poosje kreeg het echtpaar het vermoeden dat er toch iets niet in orde was, want de tweeling wilde niet groeien. De man zei: "Ze zijn niet van ons." De vrouw zei: "Van wie zouden ze dan moeten zijn?"

Zo begon de echtelijke ruzie waaraan de hut zijn naam dankt. De vrouw werd er erg neerslachtig van en op een avond besloot ze de wijze man van Lianidloes op te zoeken. Hij wist namelijk alles en zou haar goede raad kunnen geven. Nu was de graanoogst op handen en dus zei de wijze man tegen haar: "Als je eten voor de koters klaar gaat maken, maak dan een eierschaal leeg en kook daar wat soep in. Breng dat naar hen toe, alsof je het hun wilt gaan voorzetten. Maar luister eerst buiten aan de deur of je ze wat hoort zeggen. Als ze dingen tegen elkaar zeggen die het begrip van kinderen te boven gaan, neem ze dan mee en gooi ze in het meer van Elvyn. Maar valt je niets bijzonders op, doe dan niets."

Op de dag van de oogst deed de vrouw precies wat de wijze man haar had opgedragen. Ze zette de eierschaal op het vuur, kookte de soep en liep ermee naar de kinderen toe. Maar voor ze hun de soep gaf, ging ze buiten aan de deur staan luisteren. Ze hoorde een van de kinderen zeggen:

Ik had weet van eikels en eiken
En wist dat een kip uit een ei komt
Maar waarop dit brouwsel moet lijken,
Dat heeft me in de oogsttijd verstomd.

En dus greep ze de kinderen en smeet ze in het meer. Direct verschenen er elfen in blauwe broekjes om de dwergen te redden. Ze gaven de moeder haar echte kinderen terug en daarmee kwam een einde aan de vreselijke echtelijke ruzie.