Het betoverde bos
In het uitgestrekte sequoiabos woonde in een grot in de rotsen een oude heks. Heel wat heksen verontreinigen met hun adem het water van de bosbronnen en maken het ondrinkbaar. Andere heksen kammen nevelsluiers uit hun haar en smijten ze wandelaars voor de voeten, die daardoor verdwalen.
Deze heks uit de grot hing houten kooien in de bomen. Ze veranderde meisjes in vogels en sloot ze in de kooien op.
De houthakkers die tijdens de middagschaft uitrustten en het zingen van de vogels hoorden, wisten niet dat het meisjesstemmen waren.
Op een dag ging de mooie Melinda langs de bosrand wandelen met Jonathan, haar verloofde.
"Laten we het bos niet ingaan," zei Jonathan. "Er lopen allerlei verhalen over een heks, die daar zou wonen."
"Toe, een paar stapjes maar; ik wil die mooie gele bloem onder de sequoia plukken," zei Melinda en ze ging het bos in.
Jonathan weifelde even, maar tenslotte ging hij zijn meisje toch na.
"Toe, die blauwe bloem ook nog!" riep Melinda en ging dieper het bos in.
Nadat ze de blauwe bloem had geplukt, ontdekte ze een rode, toen een witte. Melinda hield niet op en raakte steeds dieper in het bos en haar verloofde kwam haar na.
De oude heks wist maar al te goed hoe je meisjes het best kunt verleiden. Daarom plantte ze elke ochtend van die prachtige bloemen in het bos. En de vogels in de kooien zongen zo heerlijk. Melinda liep als dromend van bloem tot bloem op het zingen af.
"Laten we nu teruggaan," zei Jonathan tegen Melinda, toen ze bij een hoge rots waren gekomen.
"Ik wil alleen dat blauwe bloempje voor de grot nog plukken," zei Melinda.
Maar het meisje had de bloem nog niet aangeraakt, of de oude heks kwam de grot uit, greep haar bij de hand en veranderde haar in een vogel.
De heks deed een lege kooi open, zette de vogel erin en hing de kooi in een sequoia.
Zeven dagen lang bleef Jonathan bij de boom zonder een ogenblik te slapen. Daarna ging hij weg en trok de wijde wereld in. Maar hoe ver hij liep, hij dacht voortdurend aan Melinda, die door de heks in een vogel was veranderd.
Onderweg vroeg hij aan ieder die hij ontmoette, of hij geen manier wist om zijn meisje te helpen, want zelf had hij geen vinger meer kunnen verroeren, zodra hij de boom, waarin de vogelkooi hing, zelfs maar aanraakte. Maar geen mens kon hem goede raad geven.
"Tegen een heks begin je niets," zeiden de boeren en de houthakkers schudden het hoofd en verklaarden: "Zo'n heks is veel geslepener dan wij met elkaar; die krijg je zo maar niet klein."
Jonathan overnachtte eens bij een oude molenaar. En die zag al gauw, dat zijn gast met loodzware zorgen rondliep.
"Hoor eens, jongeman," zei hij tegen Jonathan, "heb jij misschien iets akeligs beleefd? Vertel het me maar, als je wilt."
"Ach, u kunt me toch niet helpen," zei Jonathan met een zucht. "Maar als u het nu beslist wilt weten: in een sequoiabos woont een heks en die heeft mijn meisje in een vogel veranderd en haar in een kooi opgesloten."
"Is dat alles?" zei de molenaar. "Nou, dan weet ik een goeie raad voor jou. Je moet de bloem met de blauwe dauwdruppel gaan zoeken. Als je die gevonden hebt, loop je er voorzichtig mee naar het sequoiabos en je laat de blauwe dauwdruppel er niet uitvallen. Zodra de vogel in de kooi de blauwe dauw opdrinkt, zal ze weer in je meisje veranderen."
Zeven jaren lang trok Jonathan door de wereld, op zoek naar de bloem met de blauwe dauwdruppel.
Aan een plas vond hij bloemen met groene dauwdruppels. Daar hadden de kleine waternimfen 's nachts zo wild gespeeld, dat de groene dauw uit hun haar was gevallen.
Ook vond hij in bloemen dauwdruppels van andere kleuren, geel, rood of paars, maar de bloem met de blauwe dauwdruppel bleef onvindbaar.
Eens overnachtte Jonathan onder een sequoiaboom.
"Word wakker, word wakker!" riep Melinda hem in zijn slaap toe, "hier ben ik, vlak bij je!"
Jonathan sprong op en tastte in het donker om zich heen. Maar al gauw liet hij de handen neervallen. Hij was alleen en slechts de blaren van de bomen ritselden zacht in de wind.
Hij strekte zich uit en sliep weer in. Maar toen hij de volgende ochtend ontwaakte, zag hij bij zijn voeten een witte bloem en in de kelk ervan glinsterde een blauwe dauwdruppel.
Innig gelukkig bukte hij zich en plukte de bloem behoedzaam; hij beschermde haar in de holte van zijn hand om te voorkomen dat de blauwe dauwdruppel op de grond zou vallen.
Er verstreek een jaar en voortdurend moest Jonathan voorkomen, dat de zon de dauwdruppel liet verdampen. Daarom sliep hij overdag en zette 's nachts zijn tocht voort.
En op zekere dag had hij de rand van het oude sequoiabos weer bereikt. Maar hij wachtte de nacht af, als alle vogels in hun kooien zouden slapen.
Toen de sterren aan de hemel stonden, ging Jonathan naar de grot, waarin de heks woonde. Voor de grot verhief zich de zilverachtige sequoia en de kooi hing nog altijd aan een van de takken.
De hele nacht bleef Jonathan geduldig wachten. Hij wachtte op de ochtend. Toen het begon te schemeren en de lucht zich in het oosten rood kleurde, ging hij naar de kooi toe.
De vogel ontwaakte en op hetzelfde ogenblik ging aan de horizon de zon op en de blauwe dauwdruppel in de bloem glansde als een parel.
En de vogel stak de kop buiten de kooi en dronk de dauwdruppel op. De deur van de kooi sprong open en de mooie Melinda stond voor Jonathan.
Tegelijkertijd stak er een ijzige wind op, de rots barstte met donderend geraas in tweeën en er kroop een zwarte adder uit de grot.
De macht van de heks was nu doorbroken. De kooien vielen de een na de ander in het mos en sprongen open; de vogels vlogen eruit en werden weer meisjes. Ze trokken met Melinda en Jonathan naar het dorp en ieder die hen tegenkwam wilde weten, wat er gebeurd was: hoe het was begonnen en hoe het verder was gegaan.
* * *
Samenvatting
Een Amerikaans sprookje over een in een vogel betoverd meisje. In een sequoiabos woont een heks die alle meisjes in vogeltjes betoverd. Wanneer een verliefd stelletje in het bos wandelt wordt het meisje ook betoverd. De jongen moet een bloem met blauwe dauwdruppels zoeken om de betovering ongedaan te maken. Wanneer hem dit lukt worden alle vogeltjes weer terug veranderd in meisjes.
Toelichting
Vergelijk dit verhaal met Katrien en het groene eikenbos en De oude vrouw in het bos.
Trefwoorden
Basisinformatie
- Herkomst: Verenigde Staten
- Verhaalsoort: volkssprookje, sprookje
- Leeftijd: vanaf 8 jaar
- Verteltijd: ca. 7 minuten
Thema
Populair
Verder lezen
Goudlokje en de drie beren
Klein Duimpje
Zo kwamen de vruchten op de wereld