Een kameeldrijver miste een van zijn kamelen. Hij reed op zijn paard de steppe in om de kameel te zoeken. Onderweg werd hij ingehaald door een onbekende ruiter. Ze begroetten elkaar vriendelijk en reden naast elkaar verder. "Ik ben een van mijn kamelen kwijt," zei de kameeldrijver.

"Is de kameel die je zoekt aan het linkeroog blind en mist hij zijn voortanden?" vroeg de ander.

"Ja ja!" riep de kameeldrijver blij. "Heb je hem soms gezien?"

"Nee, dat niet," was het antwoord, "maar ik zag de afdrukken van zijn hoeven in het zand."

Dat geloofde de kameeldrijver niet en hij beschuldigde de ander ervan de kameel gestolen te hebben. Hij liep naar de rechtbank en de rechter liet de twee mannen voor zich verschijnen. De beschuldigde zei: "Ik heb de kameel nog nooit gezien en toch weet ik over hem het volgende: blind aan het linkeroog, mist de voortanden, droeg aan de rechterkant een vat honing en aan de linkerkant een volle zak tarwe!"

"Het kan niet anders of deze man heeft mijn kameel gestolen!" riep de kameeldrijver. De rechter begon het nu ook te geloven, maar vroeg toch: "Als je de kameel niet gezien hebt, hoe kan het dan dat je zoveel over hem weet te vertellen?"

"Dat zal ik u uitleggen," zei de beschuldigde. "Dat de kameel blind is aan het linkeroog begreep ik toen ik zag dat langs de weg alles aan de rechterkant was afgegraasd, terwijl aan de linkerkant alles was blijven staan. Bij het grazen had de kameel steeds de middelste plukjes gras laten staan, ook van de smakelijkste distels. Dus dat betekende dat hij zijn voortanden miste. Rechts van de weg streken bijtjes neer op druppeltjes honing en links van de weg pikten musjes tarwekorrels. Dus begreep ik dat de kameel rechts een vat honing droeg en links een zak vol tarwekorrels."

De rechter had dit alles met een verbluft gezicht aangehoord en zei tenslotte: "Iemand die zo goed oplet, weet zeker wel het verschil tussen mijn en dijn. Deze man is geen dief. Hij is een oplettend, ja, hij is een oppassend mens!"