Zoals bij velen bekent, zijn er op de Veluwe vele onverklaarbare verschijnselen! Van het spook in het Solse gat tot aan de geesten die in het Kasteel Doorwerth ronddwalen.

Maar het meest bekende zijn de 'Witte Wieven'. In de Achterhoek zijn verhalen bekend van de witte wieven uit Lochem, Tubbergen en Beek in Montferland. Maar ook op de Veluwe kwamen ze in grote getale voor. Er zijn verhalen vanuit Ermelo, Putten en natuurlijk Ede! Deze zijn ook al eens beschreven in een uitgave van de Suske en Wiske reeks.

De meeste Witte Wieven waren kwaadaardig en sleepten nieuwsgierige mannen mee naar afgelegen plaatsen waar ze vaak een pijnlijke dood tegemoet gingen. Maar een enkeling was goedaardig!

Wat amper bekent is dat deze Witte Wieven één keer per jaar een grote bijeenkomst hadden waar ze hun ervaringen over slachtoffers en bangmakerij lachend en krijsend aan elkaar vertelden! En waar kon dat beter dan in het Jeneverbessenbos even ten oosten van Otterlo! Meesluipend met mistflarden vonden de Witte Wieven hun weg naar dit sinistere bos, onderweg werd er soms een verdwaalde dronkaard opgepikt en meegenomen naar hun unieke ontmoetingsplaats. Deze mannen werden ook nooit meer terug gevonden!

Tijdens hun 'ontmoetingsnacht' gingen ze altijd even op strooptocht en kwamen zo vaak in Otterlo terecht! Met name rond de Roode Lelie - wat nu Grand Cafe Kruller heet - doolden ze graag rond op zoek naar een slachtoffer die beneveld van de drank zijn weg naar huis wilde vervolgen.

Op één van deze dolende nachten, in het jaar 1853, zag Evert Mulder, de toenmalige herbergier, het gebeuren vanuit het keukenraam.

Harm Meijer, een koeienhandelaar van rond de 20 jaar, woonachtig op Westeneng, was net op weg naar z'n huis gegaan, toen hij werd overmeesterd door de krijsende en gillende groep Witte Wieven! Harm bleef opvallend rustig en kon met een snelle beweging één van de wieven pakken! Wat er toen gebeurde is tot op heden onverklaarbaar gebleven. Hij keek het nog jonge wit wief diep in de ogen, en zij viel als een blok voor hem!

De andere wieven doolden nog een aantal keer om het verliefde stel, maar kregen absoluut geen grip meer op het tweetal en dropen af naar het Jeneverbessenbos.

Sindsdien zijn ze nog maar heel zelden waargenomen bij de Roode Lelie, Transvaal, Jagersrust, Kruller. In het Jeneverbessenbos zouden ze nog wel met enige regelmaat te zien zijn. Of zouden het toch mistflarden zijn? Durf jij het te gokken?

Over Harm is verder niets meer bekend. Hij schijnt met het wit wief van de aardbodem verdwenen te zijn. Opvallend is wel dat er midden vorige eeuw een familie Meijer in Otterlo is komen wonen met voornamelijk hoogblonde dochters...