Er was er eens een man die gelukkig leefde met zijn vrouw en hun enige zoon. Op een dag zei de vrouw tot haar man: "Jij blijft hier met onze zoon terwijl ik naar het badhuis ga. Ik zal niet lang weg blijven."

Terwijl de man thuis zat met zijn zoon kwam er een boodschapper van de koning. De koning wilde dat de man onmiddellijk naar het paleis kwam. De man kon daarom niets anders doen dan de koning gehoorzamen en naar het paleis gaan.

De man maakte zich geen zorgen om de jongen die hij alleen moest achterlaten in het huis omdat hij een trouwe hond had om hem te bewaken. Deze hond die bij hen was komen wonen toen het nog een puppy was, was een deel van de familie geworden. Daarom kon de man de deur van het huis met een gerust hart sluiten en op weggaan samen met de boodschapper.

Terwijl de man weg was gleed een grote zwarte slang vanuit een nabijgelegen boom naar beneden en ging het huis binnen. Toen het dicht bij het kind kwam viel de hond aan en was er een hevig gevecht tussen de twee dieren. Op het laatst kon de hond de slang doden en zo de jongen voor het gevaar behoeden. Maar in het gevecht was de bek van de hond bedekt geraakt met het bloed van de slang.

Toen de man terug kwam van het paleis liep de hond naar de deur zoals gebruikelijk. De hond wilde de man begroeten en hij was vol trots omdat hij het leven van de jongen uit de handen van de slang had gered.

Toen de man de hond over zijn kop aaide zag hij dat de haren om zijn bek onder het bloed zaten. Onmiddellijk kwam de gedachte bij hem op dat de hond zijn zoon aangevallen moest hebben, en dat het bloed op de bek van zijn hond dat van zijn zoon moest zijn. In een aanval van blinde woede pakte de man zijn stok en begon de hond te slaan. Hij bleef doorgaan met slaan. Op het laatst kon de hond ontsnappen en rende hij weg.

Maar toen de man het huis binnen ging vond hij zijn zoon levend en wel met het lichaam van een grote slang naast zich. Plotseling realiseerde de man welke fout hij had begaan. Uit zijn ogen stroomden tranen om de trouwe hond die het leven van zijn zoon had gered en die nu was weggelopen uit angst voor zijn baas. Tijdens zijn hele leven bleef de man spijt hebben van zijn ondoordachte daad.