Langs de Harderwijkerweg, ter hoogte van Garderen stond lang geleden een herberg. Het gebeurde eens dat een Harderwijker beschuldigd werd van moord. Hij werd veroordeeld tot de strop. Ja, zo ging dat in die dagen. Stevig bewaakt werd hij met kar en paard naar Arnhem vervoerd, om daar door de beul te worden opgehangen. Bij de herberg hield de stoet halt. Ook de Harderwijker kreeg van zijn bewakers toestemming om nog iets te drinken. Zijn laatste versnapering, wellicht. De herbergierster vond het maar een diep treurig geval. Ze had met de veroordeelde te doen. De man had kennelijk iets heel ergs gedaan, en stond - bij wijze van spreken - al met één been in het graf. Maar het leek geen onaardige man. Ze had innig medelijden met de ongelukkige, en bood hem een gratis biertje aan. De veroordeelde zelf leek helemaal niet onder de indruk van het droevig lot dat hem in Arnhem wachtte. Hij zat op zijn gemak op zijn stoel, en keek monter glimlachend om zich heen alsof hij een plezierreisje maakte.

"Beste vrouw," sprak hij rustig, "dank je wel voor deze traktatie. Dat zal mij best smaken. Ondertussen wacht ik de dingen met een gerust hart af. Ik ben onschuldig. De moord waarvan ze mij beschuldigen heb ik niet gepleegd. Ik heb een zuiver geweten, en ik ben ervan overtuigd dat het recht zal zegevieren. Let op mijn woorden: morgen, om deze tijd zit ik hier weer als vrij man. Want de aardse rechter kan een dwaling begaan, maar de hemelse rechter niet."

Enige uren later In Arnhem zag het zwart van de mensen. Ze waren massaal uitgelopen om getuige te zijn van de terechtstelling. De veroordeelde werd door de beul naar de galg geleid, en kreeg de strop om de nek gelegd. Gespannen keken de mensen toe. Het werd doodstil. Na het laatste gebed van de Hardewijker maakte de beul aanstalten het luik waar de veroordeelde man op stond, weg te klappen. Hij haalde de handle over, de strop trok strak, en brak. De veroordeelde viel door het luik op de grond. Een golf van emotie en opluchting ging door de menigte.

"Onschuldig," klonk het uit honderden kelen. Dat de strop om de hals van de veroordeelde was gebroken, beschouwde men als een teken van boven. En inderdaad, de man werd door het gerecht vrijgesproken en meteen daarna op vrije voeten gesteld. En zo kon het gebeuren dat hij de volgende dag opnieuw een biertje dronk in de herberg langs de Harderwijkerweg ter hoogte van Garderen.