Vlakbij een groot meer woonden eens twee eenden. Een schildpad had daar ook zijn woning en ze werden alle drie goede vrienden. Het gebeurde zo nu en dan dat het water in het meer laag kwam te staan door een gebrek aan regen. Er was maar weinig water over en de eenden vonden dat ze een ander meer moesten zoeken om in te wonen.

"Goede vriend," zeiden ze tegen de schildpad, "we komen om goedendag te zeggen want we hebben besloten om dit meer te verlaten en ergens iets te zoeken met meer water."

"Ik voel ook," zei de schildpad, "dat het water steeds lager staat, en zou ook wel ergens anders naar toe willen."

"Kom dan met ons mee," zeiden de twee eenden.

"Maar hoe kunnen we dan samengaan, als jullie met grote snelheid vliegen en ik alleen kan zwemmen? Bovendien ben ik ook veel te zwaar voor één van jullie om me op de rug te dragen."

De twee eenden discussieerden hier lang over en op het laatst vonden ze een oplossing voor het probleem over hoe ze de schildpad met zich mee konden nemen. "Ieder van ons," zeiden de eenden tegen de schildpad, "zal het eind van een stok in zijn bek nemen terwijl jij met je bek het midden van deze stok vasthoudt. Op deze manier kunnen we alle drie door de lucht vliegen totdat we een ander geschikt meer hebben gevonden."

De schildpad was verheugd over het idee dat hij met zijn twee vrienden zou gaan vliegen. "Hoe wonderlijk!" zei hij. "Ik zal de eerste schildpad zijn in de geschiedenis die vliegt."

"Maar zorg ervoor dat je stevig vast houdt met je bek," waarschuwde een van de eenden. "Het allerbelangrijkste is," zei de andere eend, "dat je je mond niet opendoet om iets te zeggen. Jij bent een grote babbelkous, dus als je toevallig mensen over je hoort praten zorg er dan voor dat je dan je mond houdt."

"Natuurlijk!" beaamde de schildpad.

De eenden vlogen weg met de schildpad aan de stok tussen hen in.

Maar toen ze laag over de daken van sommige huizen vlogen, hoorde de schildpad enkele mensen zeggen: "Hoe buitengewoon! Stel je voor! Een schildpad die door de lucht vliegt!" De schildpad was geërgerd en wilde hen zeggen dat ze zich met hun eigen zaken moesten bemoeien en opende zijn mond om te praten en viel op de grond.

De arme schildpad overleed, en de twee eenden vervolgden hun reis om een nieuw meer te vinden.