In een zekere stad woonde een timmerman genaamd Godsvertrouwen. Het was zijn dagelijkse gewoonte zijn lunch mee te nemen en met zijn vrouw het bos in te gaan om grote anjana-stammen om te hakken. Nu leefde er in dat bos een leeuw genaamd Vlekkeloos, die twee dieren als begeleiders had, een jakhals en een kraai.

Op een dag zwierf de leeuw in zijn eentje door het bos en kwam de timmerman tegen. De timmerman van zijn kant, trad naar voren en boog zich diep voor de leeuw toen hij dit uiterst schrikaanjagende beest zag, of dat nu kwam omdat hij zichzelf al als verloren beschouwde of omdat hij zo'n wakker verstand had dat hij doorhad dat het veiliger is zo'n machtig beest het gezicht toe te keren, en hij zei: "Kom, vriend, kom! Vandaag nodig ik je uit het maal te eten dat mijn vrouw - dat betekent de vrouw van je broeder - heeft bereid."

"Mijn goede kerel," zei de leeuw, "aangezien ik een vleeseter ben, leef ik niet van rijst. Maar ondanks dat wil ik wel een beetje proeven, want ik mag je wel. Wat heb je voor lekkernijen?"

Toen de leeuw was uitgesproken, stopte de timmerman hem helemaal vol met allerlei heerlijkheden - krentenbollen, cakejes, dingen om op te kauwen enzovoort, allemaal aangemaakt met suiker, boter, druivensap en kruiden. En om hem zijn dankbaarheid te tonen, garandeerde de leeuw zijn veiligheid en gunde hem een ongehinderde doorgang door het bos. Toen zei de timmerman: "Kameraad, je moet hier maar elke dag langskomen, maar kom dan wel alleen. Je moet niemand anders meebrengen op bezoek." Op deze wijze brachten zij hun dagen in vriendschap met elkaar door. En de leeuw gaf, omdat hij zoveel gastvrijheid ontving en zo'n rijke verscheidenheid aan snoep kreeg aangeboden, de gewoonte om te jagen helemaal op.

Toen kregen de jakhals en de kraai, die leefden van het geluk van een ander, honger en zij berispten de leeuw.

"Meester," zeiden ze, "waar gaat u iedere dag naartoe? En vertel ons eens waarom u altijd zo gelukkig terugkomt."

"Ik ga nergens naartoe," zei hij. Maar toen ze bleven aandringen zei de leeuw: "Een vriend van mij komt iedere dag naar dit bos. Zijn vrouw kookt de meest verrukkelijke dingen en ik eet die elke dag op om hem blijk te geven van mijn vriendschap."

Toen zeiden de jakhals en de kraai: "Wij tweeën zullen daar heen gaan en de timmerman doden. Dan zullen we genoeg vlees en bloed hebben om ons geruime tijd vet te houden." Maar de leeuw hoorde dat en zei: "Kijk eens hier! Ik heb me garant gesteld voor zijn veiligheid. Hoe zou ik het zelfs maar in mijn hoofd kunnen halen hem zo'n vuile streek te leveren? Maar ik zal ook voor jullie wel een heerlijk hapje van hem los weten te krijgen." Daar stemden ze mee in. Dus de drie gingen op weg om de timmerman op te zoeken. Toen ze nog ver weg waren ving de timmerman een glimp op van de leeuw en zijn slonzige compagnons en hij dacht: "Dat ziet er niet gunstig voor me uit." Dus klom hij met zijn vrouw zo snel mogelijk in een boom.

Toen kwam de leeuw eraan en zei: "Mijn goede kerel, waarom ben je in een boom geklommen toen je mij aan zag komen? Ik ben je goede vriend de leeuw. Mijn naam is Vlekkeloos. Je hoeft niet bang te zijn." Maar de timmerman bleef zitten waar hij zat en zei:

"Je jakhals verschaft me geen zelfvertrouwen,
de scherpe kraaiensnavel spreekt beledigende taal:
Daarom zie je mij boven in een boom -
Ik mag je vrienden niet."