Een kwartel had haar nestje gebouwd in het korenveld. Ze woonde daar met haar twee kuikentjes, die er elke dag van 's morgens vroeg tot 's avonds laat naar hartelust speelden. Op een dag kwamen de kuikentjes geheel overstuur thuis. Ze riepen hun moeder al van ver: "Moeder, we moeten verhuizen, we moeten hier weg. We hebben de boer vandaag horen zeggen dat hij morgen het graan gaat afmaaien!"

De moeder bleef heel kalm en zei: "Rustig maar, vertel eerst eens precies wat er is gebeurd." - "Nou," begonnen de kuikentjes, "we waren aan het spelen en toen hoorden we de boer tegen zijn zoon zeggen: "Ga jij eens aan de buren vragen of ze morgen komen helpen bij het oogsten van het graan." - "Oh," zei moeder kwartel, "is dat alles? Nou, ga dan maar weer lekker spelen. Er is niets aan de hand. Jullie moeten morgen wél heel goed opletten wat de boer zegt."

De kuikentjes begrepen er niets van. Ze waren bang en verbaasd, maar deden wat hun moeder had gezegd. De volgende dag gebeurde er niets, het korenveld bleef zoals het was en er werd niet gemaaid. Die avond kwamen de kuikentjes weer heel angstig thuis. "Moeder, nu moeten we echt vanavond weg hoor, morgen maken ze ons nest kapot! Morgen gaan ze vast en zeker maaien!" Opnieuw antwoordde de moeder kwartel: "Vertel nu eens rustig wat er is gebeurd. Wat hebben jullie vandaag gehoord?" En de kuikentjes vertelden: "Toen de zoon van de boer vanmiddag thuiskwam, hoorden we de boer tegen hem zeggen: "Je moet direct naar je ooms en je neven gaan en hen vragen ons morgen te komen helpen bij de oogst. Morgen moeten we echt met maaien beginnen." - "Oh," zei moeder kwartel wederom, "is dat alles? Speel maar gerust verder. Morgen zal er niets gebeuren. Jullie kunnen buiten spelen. maar... wel weer goed opletten wat de boer zegt." De kuikentjes snapten er niets van en waren heel bang. Ze wilden het liefst meteen weggaan.

De dag daarop scheen de hele dag de zon, de kuikentjes speelden in het korenveld en er gebeurde inderdaad niets.Die avond kwamen de kuikentjes echter nog banger thuis dan de keren daarvoor.

"Moeder, we hebben de boer vandaag weer met zijn zoon horen praten, wat moeten we nu toch doen?" - "Sst, kinderen," zei de moeder, "laat eerst eens horen wat jullie deze keer hebben opgevangen." - "Nou, vandaag riep de boer zijn zoon weer bij zich," vertelden de kuikentjes. "Wij verstopten ons in de buurt, om alles zo goed mogelijk te kunnen verstaan. Opeens hoorden we de boer tegen zijn zoon zeggen: "Zoon.je bent bij de buren geweest, je bent bij je ooms en je neven geweest, maar ze zijn niet gekomen. Er zit niets anders op dan dat we morgen zelf met de oogst beginnen." Toen de kwartel moeder dit hoorde, zei ze: "Nu wordt het tijd om héél snel ons nest op te ruimen en te vertrekken. Morgen wordt er gemaaid." - "Maar moeder," vroegen de kuikentjes, die er echt niets meer van begrepen, "hoe weet je nou dat er morgen wél wat gebeurt?" - "Tja," zei de moeder, "twee keer gingen de boer en zijn zoon anderen om hulp vragen hij het oogsten.Twee keer bleven ze wachten tot anderen hen zouden helpen. Maar nu gaan ze zélf aan het werk, dus wordt er morgen gemaaid."

De kwartels braken hierop vliegensvlug hun nestje af en vertrokken, in de hoop nog voor het vallen van de nacht een nieuwe woonplaats te vinden.