De hond en het bot
Een magere, sterke hond, die niet erg goed bekend stond, kwam eens op een dag langs een slagerswinkel. Daar zag hij een hoop smakelijke botten op de toonbank liggen. Hij pakte er een en rende weg.
Later, onderweg, passeerde hij een rivier. Halfweg de brug zag hij toevallig zijn spiegelbeeld in het water beneden zich. Omdat hij dacht, dat het een andere hond was, die een even smakelijk kluifje in zijn bek had, besloot hij handelend op te treden.
Hij gromde en hapte naar de hond in het water. Hij deed zijn kaken van elkaar om zijn scherpe tanden te laten zien en zo zijn vijand bang te maken. Natuurlijk viel het bot toen prompt uit zijn bek en plonsde het in het water. Het bot zonk naar de bodem buiten zijn bereik en het was voor altijd weg.
Wees tevreden met wat je hebt.
* * *
Samenvatting
Een fabel van Aesopus.
Toelichting
Een berijmde versie van Johan van Nieuwenhuizen:
De hond en het stuk vlees
Met een stuk ossevlees klemvast tussen de tanden
wilde een mopshond eens aan d'overkant belanden
van een rivier, toen zich daar op de stroom een hond,
die als twee druppels water op hem leek, bevond.
Was hij een blonde mops, de ander was een zwarte.
(De waterspiegeling speelde de zwemmer parten!)
Maar 't vreemdste nog was dat de zwarte (vreemd? 't was gek!)
ook al een mals stuk vlees geklemd had in de bek.
't Was moeilijk aan te zien voor onze blonde rover.
"'k Lust dat erbij!" denkt hij en gaat tot d'aanval over.
Zijn kaken gaan vaneen; hij gromt, hij blaft, hij bijt...
Maar dan is hij zijn vlees en dat van d'ander kwijt.
Al noemt men ons geen hond, wij kunnen er op lijken;
want honds is het elkaar 't voer uit de bek te kijken.
Met een stuk ossevlees klemvast tussen de tanden
wilde een mopshond eens aan d'overkant belanden
van een rivier, toen zich daar op de stroom een hond,
die als twee druppels water op hem leek, bevond.
Was hij een blonde mops, de ander was een zwarte.
(De waterspiegeling speelde de zwemmer parten!)
Maar 't vreemdste nog was dat de zwarte (vreemd? 't was gek!)
ook al een mals stuk vlees geklemd had in de bek.
't Was moeilijk aan te zien voor onze blonde rover.
"'k Lust dat erbij!" denkt hij en gaat tot d'aanval over.
Zijn kaken gaan vaneen; hij gromt, hij blaft, hij bijt...
Maar dan is hij zijn vlees en dat van d'ander kwijt.
Al noemt men ons geen hond, wij kunnen er op lijken;
want honds is het elkaar 't voer uit de bek te kijken.
Trefwoorden
Basisinformatie
- Herkomst: Italië
- Verhaalsoort: fabel
- Leeftijd: vanaf 8 jaar
- Verteltijd: ca. 1 minuut
Thema
Populair
Verder lezen
Het paard met de zeven kleuren