Een man ging op een lange zeereis. Het schip werd getroffen door een zware storm en zonk. De meeste passagiers verdronken, maar hij en nog enkele medereizigers slaagden erin zich vast te klampen aan stukken hout totdat ze de kust van een vreemd land bereikten. Gedurende een aantal dagen zwierven ze rond in de hoop iets eetbaars te vinden. Maar spoedig verloren ze alle hoop en ze waren bang dat ze van de honger zouden sterven.

Tenslotte kwamen enkele van hen een babyolifant tegen. Ze waren toen zo hongerig dat ze bereid waren alles te eten. Ze slachtten het dier en roosterden hem boven een vuur.

"Kom met ons mee eten," riepen ze naar de man.

Hoewel zijn maag pijn deed van de honger, kon hij geen babyolifant eten. Dus ging hij ergens anders zitten terwijl zij gulzig aten.

Toen de nacht viel zocht iedereen een plek om te slapen. De man ging onder een boom slapen op enige afstand van zijn reisgenoten.

Enige tijd later, werden ze allen uit hun slaap gehaald door een luid trompetgeluid. Daar kwam een grote olifant tevoorschijn uit het bos. De hele plek was gevuld door de boze geluiden die de olifant maakte terwijl hij zijn kleintje zocht.

De reisgenoten van de man waren doodsbang. "Ons laatste uur heeft geslagen," schreeuwden ze en ze lieten zich op de grond vallen.

De olifant liep op iedere man af en rook aan hen. Nadat hij aan ieder lichaam had geroken, tilde de olifant één van zijn grote poten op en plaatste die boven één van hen zodat deze werd doodgedrukt. Als hij er zeker van was dat hij die man had gedood tilde de olifant zijn poot op en ging naar de volgende man. Niemand van hen ontsnapte.

De man die niets van de baby olifant had gegeten had dit hele afschuwelijke tafereel aanschouwd.

Hij was te bang om op te staan en om weg te rennen. Alles wat hij kon doen was tot god bidden om hem zo'n dood te besparen.

Toen de olifant op hem afkwam, liet hij zich onmiddellijk op zijn rug vallen. De olifant begon aan de man te ruiken net zoals hij bij de anderen had gedaan. Hij deed dit tot drie keer toe. Tot grote verassing van de man nam de olifant hem in zijn slurf en tilde hem in de lucht.

De man was ervan overtuigd dat de olifant hem zou gaan doden door hem op de grond te gooien. In plaats daarvan zette de olifant de man op zijn rug en begon door het oerwoud te lopen. De man hield de olifant zo goed mogelijk vast. Hij geloofde nog steeds dat de olifant hem op de één of andere manier zou gaan doden.

Echter, na enige ongemakkelijke uren op diens rug, nam de olifant de man van zijn rug en zette hem op de weg. Aan het eind van de weg zag de man de lichten van huizen.

De olifant die blij was dat de man niet meegedaan had aan het doden van zijn kind, had hem geholpen veilig terug te komen. Toen ging hij terug het oerwoud in.

De man kon als enige terugkeren naar zijn eigen land. En daar, in zijn eigen koude kale land, kon hij aan iedereen vertellen over bijzondere dieren...