Een man die een liefje had, stierf. Toen hoorde zijn liefje dat hij gestorven was. Toen hij nu gestorven was, werd hij begraven en men doodde al zijn paarden op het graf; al zijn goed werd bij hem in het graf gelegd; zijn zadel, zijn sporen, zijn mes, zijn rijzweep, zijn lans, alles werd bij hem gelegd.

Meer dan tien dagen later ging de dode naar de vrouw die hij als liefste had gehad. Tegen de avond kwam hij aan. Bij zijn aankomst zei ze tegen hem: "Ze zeiden me dat je gestorven was." - "Maar dat is een leugen," antwoordde hij, "de mensen liegen zoveel." Laat in de nacht, toen iedereen sliep, ging hij naar zijn liefje en zei: "Ik ben gekomen omdat de mensen al lang over ons spreken. Nu zullen wij direct trouwen. Deze nacht nog zullen wij vluchten." - "Ik vind het best," zei de vrouw toen. "Maar je hebt al je zadeltuig thuis gelaten; hoe wil je dat halen?" - "Ik alleen weet hoe ik het zal halen," zei de man toen. "Goed, zadel dan je paard en laten we gaan," antwoordde de vrouw. Toen zadelde hij zijn paard en niemand van al de mensen in het huis merkte het. Toen ging hij naar de vrouw en zei: "Het zadelen is al gebeurd." Zo reden ze samen weg.

Een klein stukje had hij laten galopperen, toen begon hij te zingen:

Ver in blauwe, blauwe verte
ligt het land waarheen wij trekken.

Toen vond hij ineens de vrouw heel erg veranderd: "Waarom zing je zo bij het rijden?" vroeg zij de dode. "Dat deden onze voorouders vroeger altijd als ze een meisje als vrouw ontvoerden," zei de man. Daarna kwamen ze bij het graf aan; toen werd het meisje krankzinnig.

Twee dagen later zei de vader van het meisje: "Ik ga op reis." Hij ging op reis en kwam bij de vader van de man aan. "Ik ben gekomen om te zien hoe mijn dochter het maakt die hier in het huis is verborgen." - "Waar heb ik dan een zoon?" vroeg de oude man. "Heb je er soms geen?" vroeg de ander. "Ach, mijn zoon is al zeker meer dan tien dagen dood," antwoordde de oude man.

Toen gingen ze naar het kerkhof en zagen het meisje op het paard van de dode zitten, en zij huilde bitter. Toen namen ze haar mee en brachten haar naar haar geboorteland. Maar zij kon er niet meer wennen; zij werd opgesloten, maar wel tien keer wist zij te ontsnappen en ging zij naar het graf van haar minnaar. Toen zei de vader van de dode: "Ik wil het meisje kopen." En ze gaven haar ook aan hem, zoals er verteld wordt, en hij doodde haar op het graf van zijn zoon.