Apollo en Delphi
Bijna elke luisterrijke stad in het oude Griekenland had zijn beroemdheid te danken aan iets, wat niet alleen de stad, maar ook de mensen ten goede kwam.
Zo bezat Athene een grote verzameling waardevolle kunstschatten en het was de woonplaats van vele beroemde geleerden en wijsgeren. Olympia was een begrip voor de sportbeoefenaars en Corinthe was bij de schippers zeer geliefd.
Grote beroemdheid kreeg Delphi als de legendarische plaats, waar de goden, vanuit het orakel, hun wil aan de mensen meedeelden. Hoe dat zo is gekomen?
De oprichting van het orakel is nauw verbonden met de naam van de eeuwig jonge en mooie god Apollo, zoon van de almachtige Zeus en Leto.
Toen de goudharige Apollo werd geboren, zweefde hij omhoog naar de blauwe hemel. In zijn hand hield hij een lier, over zijn schouder hing een zilveren boog en in zijn koker gouden pijlen.
Hij wist dat het zijn taak was de mensen het goede te brengen en hun geduld te leren. En zoals hij het licht en de zon liefhad, welks warme stralen hij overvloedig naar de aarde zond, zo haatte hij de boosheid, de hoogmoed en de duisternis. Daarom was hij de beschermer van al het schone in de natuur, in muziek en zang.
Maar Apollo was bedroefd! Om zijn vader Zeus te gehoorzamen moest hij een orakel oprichten. Daarnaast had hij zich voorgenomen, het gruwelijke noodlot van zijn moeder af te wenden. Voordat Leto op het eiland Delos aan Apollo het leven schonk dwaalde ze door de wereld, achtervolgd door de verschrikkelijke reuzenslang Python, die haar met de dood bedreigde.
Apollo zocht de reuzenslang, maar hij zocht lange tijd tevergeefs. Waarheen hij ook ging, overal heerste rust en vrede, en nergens had de draak ook maar het geringste spoor van verwoesting achtergelaten.
Op zekere dag bereikte Apollo een diepe bergkloof, waarin geen enkel lichtstraaltje kon doordringen. Op de bodem van dit ravijn ruiste een bergbeek, waaruit giftige, groene dampen omhoog stegen. Toen wist de jonge god, dat Python hier in het verborgene op de loer lag.
En daar sloeg de draak met zijn schubbenpantser de rotsen al in tweeën en dook uit de diepte omhoog, zijn dood- en verderf brengende muil wijd geopend.
Apollo aarzelde geen moment. Als vurige vonken suisden zijn pijlen naar het doel, wat ze niet konden missen.
Python kronkelde zich in zijn doodsstrijd en rukte met zijn staart de omliggende rotsen uit de grond, die zich op hem stortten en het monsterlijke lichaam onder zich begroeven.
Nu greep de jonge god zijn prachtige lier en begon de sterren van de hemel te zingen. En kijk, zonnestralen drongen het ravijn binnen en op de steile en kale rotsen verschenen de eerste tere, groene grassprietjes, vogels kwinkeleerden, het wild kwam naderbij en overal dansten nimfen.
Nu wist Apollo, waar hij het orakel zou oprichten: In deze bergkloof, die op een grootse tempel leek en waarvan de wanden zich majestueus naar de hemel verhieven, zouden de heersers van de oude wereld de beslissing van de goden komen afsmeken.
En het gebeurde, zoals de jonge god zich had voorgenomen.
De woorden, die de priesteres Pythia door de nevelwolken sprak, waren bestemd voor koningen, maar ook voor eenvoudige mensen, hoewel zij de betekenis van de voorspellingen niet altijd konden doorgronden.
En zonder raadpleging van het orakel van Delphi kon men nauwelijks een nederzetting bouwen, een veldtocht voeren, ja, zelfs geen huwelijk sluiten.
* * *
Samenvatting
Een Griekse mythe over het orakel van Delphi. Delphi is een beroemde plek waar de goden hun wil aan de mensen bekend maken. Dat heeft te maken met Apollo die een orakel moet oprichten van Zeus. Als Apollo de python vindt die zijn moeder bedreigt en deze doodt, heeft hij een geschikte plek gevonden. Sindsdien voorspelt priesteres Pythia daar de mensen wat de wil van de goden is.
Trefwoorden
Basisinformatie
- Herkomst: Griekenland
- Verhaalsoort: antiek-verhaal, mythe, godenverhaal, sage
- Leeftijd: vanaf 10 jaar
- Verteltijd: ca. 4 minuten
Thema
Populair
Verder lezen
Wilhelm Tell
Hoe de stad Antwerpen aan zijn naam kwam
De granaatappels