Het verhaal gaat dat heel, heel lang geleden de Hemelheer, om de mensen op aarde een gemakkelijk leven te laten leiden, ieder jaar, in de nacht van de laatste dag van het oude jaar, de Hemelpoort liet openen en goud en zilver en andere kostbaarheden uit zijn schatkamer uitstrooide over de wereld der mensen. Op dat uur flonkerde de grond overal van goud en zilver en alle bakstenen, dakpannen en kiezelstenen veranderden in goud en zilver. Maar er was één regel waaraan men zich beslist moest houden: niemand mocht hebzuchtig zijn! Het opgeraapte goud en zilver moest je beslist binnen leggen en pas wanneer het licht geworden was mocht je de deur openen.

In het dorp Lijiazhuang leefden twee broers. De oudste heette Gouzai, hij was gemeen en hardvochtig van aard, de grootste vrek die je je kunt voorstellen. De jongste heette Wuzi, hij had een goed karakter en was ijverig en eerlijk. Op de avond van de laatste dag van het jaar zaten de beide broers binnen te wachten tot de Hemelpoort zou opengaan. Ze wachtten maar en ze wachtten maar, maar de Hemelpoort werd niet geopend. Gouzai dacht: "Ik moet een manier bedenken waardoor ik zonder enige inspanning zodra de Hemelpoort opengaat wat extra goud en zilver in handen krijg!" Daarop sleepte hij een grote hoop keien en een grote stenen roller en een grote molensteen tot voor zijn eigen deur, zodat hij die naar binnen zou kunnen sjouwen zodra de Hemelpoort opengegaan zou zijn. Wuzi zat maar te zitten zonder een vin te verroeren en kijkend naar de kaars bleef hij geduldig wachten.

Om middernacht werd de Hemelpoort dan geopend en alle bakstenen en dakpannen in de hof veranderden inderdaad in goud en zilver. Wuzi deed het goud en zilver in een korf, zette die in de kamer en deed de deur van dat vertrek op slot. Gouzai moest zich tot het uiterste inspannen om al die van tevoren klaargelegde voorwerpen naar binnen te zeulen, maar toen hij de kamer vol goud en zilver zag was het hem zo zoet alsof hij honing had gegeten, en hij dacht dat hij voortaan de rijkste man op aarde zou zijn! Hij zat te wachten tot het licht zou worden maar de hemel wilde maar niet licht worden en hij werd zo ongeduldig dat hij de deur opende en naar buiten liep om te kijken of het al licht werd - en dus had hij de regel overtreden dat je de deur pas mocht openen wanneer het licht was geworden! Toen hij weer terugkwam in zijn kamer ontdekte hij dan ook dat al dat goud en zilver weer veranderd was in keien, een stenen roller en een molensteen, en hij was zo kwaad dat hij in huilen uitbarstte. Maar Wuzi had de deur pas opengedaan nadat het licht was geworden. Hemel! De schittering van de korf vol goud en zilver en andere kostbaarheden verblindde zijn ogen zodat Wuzi rondsprong van vreugde!

Later ontdekte de Hemelheer dat er steeds meer hebzuchtige vrekken zoals Gouzai kwamen en in zijn ergernis deed hij de Hemelpoort nooit meer open. Maar omdat de mensen hopen op een gelukkig en voorspoedig leven komen ze toch op de laatste avond van het jaar met zijn allen bijeen om bij kaarslicht te waken tot het weer licht wordt.

Zo is geleidelijk de gewoonte ontstaan van het uitzitten van het oude jaar, en deze gewoonte is overgeleverd tot op de dag van vandaag.