Lang geleden leefde er in India een jong konijntje in het bos vlak bij de zee. Op een mooie zonnige dag lag hij te slapen onder een grote mangoboom. De rijpe mango's die boven hem in de boon hingen, verspreidden een heerlijke geur. Vlakbij knabbelde een hert aan de blaadjes en zijn konijnenvriendjes speelden tussen de struiken.

Plotseling klonk er een luide 'plof', die de grond onder het konijn deed schudden. Het kleine konijntje schrok wakker. "Dat schudden en dreunen moet het geluid van een aardbeving zijn," dacht hij en hij sprong overeind. Ik moet maken dat ik wegkom!"

"Waarom ren je?" riepen zijn konijnenvriendjes.

"De aarde valt uit elkaar! Snel! Volg mij!"

Geschrokken begonnen de andere konijnen met hem mee te rennen. Steeds meer konijnen volgden hen. Binnen korte tijd renden honderden bange konijnen, met paniek in hun ogen en trillende oren, zo snel zij konden achter het kleine konijntje aan. Een hert zag de konijnen door het bos rennen. "Wat is er aan de hand," vroeg zij, "is er brand?" - "Een ramp! Verschrikkelijk De aarde valt uit elkaar" - "Dat moet ik de andere dieren gaan vertellen, zodat zij ook kunnen vluchten!"

Het hert vertelde het aan de buffel. De buffel vertelde het aan de wilde os. De wilde os vertelde het aan de tijger. De tijger vertelde het aan de olifant. De olifant vertelde het aan de neushoorn. Al snel renden honderden dieren achter
het kleine konijntje aan en de kreet "De aarde valt uit elkaar!" weergalmde door het hele bos.

Een wijze en machtige leeuw hoorde het luide gedreun van de vluchtende dieren en zag hen een heuvel oprennen in de richting van een hoge rots die boven de oceaan uitstak. "Als ik hen niet tegenhoud, zullen alle dieren doorrennen en over de rand van de rots in zee vallen," dacht hij. Razendsnel sprong de leeuw naar de top van de rots. "Stop!" brulde hij. "Waarvoor zijn jullie op de vlucht?"

"De aarde valt uit elkaar!" antwoordden de dieren, elk op zijn eigen manier.

"Wie zag de aarde uit elkaar vallen?" vroeg de leeuw.

"De olifant zag het," snoof de neushoorn. "De tijger zag het," trompetterde de olifant. "De wilde os zag het," gromde de tijger. "De buffel zag het," beide de wilde os. "Het hert zag het," brulde de buffel. "Het konijntje zag het," fluisterde het hert. Tenslotte sprak het kleine konijntje, "Ik hoorde de aarde uit elkaar vallen." - "Waar was je toen dat gebeurde?" vroeg de leeuw. "Ik lag te slapen onder een grote mangoboom toen ik een luide 'plof' hoorde en de grond onder mij begon te schudden."

"Kom op konijn, spring op mijn rug, dan zullen wij gaan onderzoeken wat jij gehoord hebt. Laat de andere dieren maar hier blijven totdat wij terugkomen." De leeuw rende met grote sprongen door het bos en kwam al snel bij de mangoboom. "Laat mij eraf!" huilde het konijntje. "Ik durf niet dichterbij te komen!" De leeuw liet het konijn van zijn rug afspringen en liep zonder angst naar de plek waar het konijn had liggen slapen. Bij de wortels van de boom lag een reusachtige mango die van een tak naar beneden was gevallen.

"De aarde valt helemaal niet uit elkaar! Er is een mango op de grond gevallen en van die 'plof' ben jij zo geschrokken!" zei de leeuw tegen het konijntje. "Laten we snel aan de andere dieren gaan vertellen dat er geen gevaar dreigt." - "Wees maar niet bang, lieve vrienden," zei de leeuw. "Het geluid dat het konijn hoorde, werd veroorzaakt door een vallende mango en niet door het breken van de aarde. Jullie zijn allemaal veilig, maar door je angst renden jullie een groot gevaar tegemoet. Luister daarom naar mijn raad: Soms ben je zonder enige oorzaak bang. Kijk dan eerst of er voor die angst een werkelijke reden is, en doe dan pas iets om anderen en jezelf te helpen. Volg anderen niet voordat je zeker weet dat zij gelijk hebben."

Het kleine konijntje en alle andere dieren beloofden om de goede raad van de leeuw op te volgen en blij keerden zij terug naar hun eigen plek in het bos.